fbpx
KOM KENNISMAKEN!

Ervaringen van (oud-)Breekers

Breekjaar is voor mij durven te doen

Na mijn middelbare school besloot ik, net als al mijn vrienden, te gaan studeren. Ik had geen idee wat ik wilde in het leven en ‘doen als iedereen’ leek de makkelijkste optie. Zo kwam het dat ik, net als veel van mijn vrienden, al snel stopte met mijn studie. Ook de tweede studie bleek geen schot in de roos te zijn.

Ik ging nauwelijks naar college en zat me veel thuis te vervelen. Alle hoop tijdelijk in mezelf te hebben opgegeven, stopte ik mijn studentenleven en ging fulltime in de horeca werken. Ik baalde van mezelf. Ik had in drie jaar niks afgemaakt, wist niet wat ik wilde en stond iedere nacht tot laat tafels te bedienen.

“Ik wist meteen dat dit was wat ik nodig had.”

Tegelijkertijd zat ik vol met dromen, ideeën en ambities. Op een advertentie van Facebook kwam ik Breekjaar tegen. Terwijl ik nog altijd geen idee had hoe ik mijn toekomst wilde inrichten besloot ik naar een Proefochtend te gaan, waar ze informatie over de programma’s geven. Ik wist meteen dat dit was wat ik nodig had.

Ik kwam op een plek terecht waar je wordt aangemoedigd om te dromen, te doen en jezelf te zijn. Na lang piekeren (want daar ben ik goed in) meldde ik me aan voor het jaarprogramma. Een jaar lang volgde ik workshops, leerde ik mijn sterke en zwakke punten kennen en rekte ik mijn comfortzone een aardig eind op door te reizen en te ondernemen.

Veruit het gaafste wat ik tijdens Breekjaar heb ondernomen is het Check-out festival. Zelf een enorme muziek- en festival-fan, ging ik al vanaf het begin enorm ‘aan’ op dit project. Met een team van ongeveer 15 ‘chefs’ en gesteund door zo’n 150 brekers begonnen we onzekere stappen te zetten in dit mega-project.

“Veruit het gaafste was het Check-out festival.”

Niemand van ons had ervaring met een festival organiseren, laat staan meer dan 100 mensen aansturen. Het was een behoorlijke klus; chefs stopten, de kaartverkoop viel tegen, en op een gegeven moment was het onzeker of het festival er nog wel zou komen. Door keihard te werken, creatieve oplossingen te verzinnen en hulp te vragen aan sponsors en mensen met ervaring was er uiteindelijk een festival op 16 juni.

Met meer dan duizend aanwezigen was er een dag met theater, muziek, moshpits, foodtrucks, disco, lezingen, geheime raves, watergevechten en heel veel meer.

Nog nooit had ik in zo’n korte tijd zoveel geleerd over ondernemerschap, doorzetten, leiderschap en samenwerken.

“In zo’n korte tijd, zoveel geleerd”

Maar niet alleen de successen worden gevierd. Een bekende oefening binnen Breekjaar is ‘fouten vieren’, en helaas (of gelukkig) heb ik dat ook moeten doen. Er was natuurlijk ook een leven na breekjaar, en dat wilde ik invullen met een studie aan de HKU. Na maanden lang een auditie te hebben voorbereid voor deze opleiding kreeg ik een keiharde nee in mijn mailbox.

Maar zoals een bekende Amsterdammer eens zei, heeft ieder nadeel zijn voordeel, en al gauw kwamen er mooie andere dingen om de hoek kijken. Zo solliciteerde ik voor Breekheld, waarbij je als oud-Breeker samen met drie coaches een jaar lang een nieuwe groep begeleidt. Ook kwam er een andere filmopleiding op mijn pad.

“Lef om te falen”

Het zijn dingen die ik waarschijnlijk nooit zou hebben ondernomen zonder Breekjaar. Het gegroeide vertrouwen in mezelf en het lef om te falen hebben een knop omgezet. Als ik nu terugkijk fietste ik een jaar geleden nog iedere dag naar een van der Valk restaurant, nu volg ik een Filmopleiding, werk ik als zzp’er en begeleid ik een Breekjaar groep in Amsterdam.

Durf te doen.


Over Freek door coach Evert-Jan Top:

Freek barst van het talent en ambitie. Dit geldt misschien wel voor iedereen als je echt goed kijkt. Helaas komt het er niet bij iedereen helemaal uit . In een leuke en veilige groep, is het makkelijker om je (verborgen) talenten tot bloei te laten komen.

Freek heeft zichzelf tijdens Breekjaar flink uitgedaagd. Ik ben trots op Freek! Zijn verhaal doet me denken aan een beroemde dichtregel van Marianne Williamson:
“Wie ben jij om niet je licht te laten schijnen?”

Het Breekjaar van Lex

Hoi mijn naam is Lex. In dit verhaaltje deel ik graag mijn Breekjaar met je. Waarom heb ik eigenlijk gekozen om een Breekjaar te doen?

Direct na de middelbare school ben ik Retail Management gaan studeren in Rotterdam. Al vrij snel werd duidelijk dat de studie niks voor mij was. Maar ik wilde mijn ouders niet teleurstellen en ik kon ook niet stil gaan zitten. Ik voelde de druk van mijn omgeving om door te moeten gaan. Na een jaar studeren zakte de moed me in de schoenen. Zo kan ik niet doorgaan dacht ik. Ik wist niet wat ik wilde, ik wist niet waar ik goed in was en ik wist niet wat ik daar aan kon veranderen.

“Ik voelde me verdwaald”

Op een gegeven moment werd het mijn ouders ook duidelijk dat ik iets anders nodig had. Toen heb ik besloten om niet door te gaan met studeren. De vraag was natuurlijk wat ga je dan wel doen? Ik wist het niet. Om eerlijk te zijn, ik voelde me verdwaald. Niet alleen de studiekeuze hing aan mijn schouders. Ik had nog veel meer vragen waar ik nog geen antwoord op had. Wie ben ik? Waar ben ik goed in? Waar word ik gelukkig van? Hoe ziet mijn toekomst eruit?

Zodoende kwam Breekjaar op mijn pad. Een tussenjaar waarin ik op zoek kon gaan naar de antwoorden op die vragen.

Vóór mijn Breekjaar

Mijn doel voor het tussenjaar was een studiekeuze. Mijn ervaring is echter dat het mij vele malen meer heeft gebracht. Ik leerde een andere Lex kennen. Eentje die tot veel meer in staat was dan hij dacht. Ik herinner me nog goed dat ik vóór Breekjaar gewoon geen idee had hoe ik de toekomst in kon vullen. Ik was vaak onzeker en bang voor de toekomst.

Hoe ik Breekjaar heb ervaren en wat heb ik geleerd

Ik heb in een jaar tijd heel veel verschillende dingen gedaan, geleerd en meegemaakt. Inspirerende mensen ontmoet, leerzame workshops gedaan, inzichtgevende gesprekken gevoerd, een reis naar India gemaakt, nieuwe vriendschappen en nog veel meer. Ik kreeg de tijd en de ruimte om op andere manieren na te denken over mezelf en de toekomst.

Door al die dingen leerde ik mezelf beter kennen. Ik leerde mezelf te openen naar anderen over wat ik voelde en dacht en ontdekte dat ik dat eigenlijk heel erg fijn vond. Ik had een slecht zelfbeeld en door al die nieuwe ervaringen en openheid veranderde dat. Ik kreeg een positiever zelfbeeld en durfde steeds meer.

We werden vaak geprikkeld om uit onze comfortzone te stappen. Ik denk dat ik daar het meest van heb geleerd. Ik heb dingen gedaan waarvan ik nooit gedacht had dat ik ze zou kunnen. Bijvoorbeeld twee maanden in mijn eentje op reis gaan naar India. Ik werd zelfverzekerder en wist beter wat ik wel en niet wilde.

Na mijn Breekjaar

Mijn Breekjaar is nu ondertussen meer dan een jaar geleden. Ik studeer nu Toegepaste Psychologie en heb positieve toekomstplannen. Veel van wat ik tijdens mijn Breekjaar heb geleerd is daarna stukje voor stukje op zijn plek gevallen. Vaak als mij werd gevraagd ‘wat heeft Breekjaar jou gebracht?’ dan wist ik daar geen duidelijk en concreet antwoord op te geven omdat het zo breed en persoonlijk is. De grap is dat Breekjaar mij niet heeft geholpen om al mijn vragen te beantwoorden. Breekjaar heeft mij geholpen te ontdekken ‘hoe’ ik de antwoorden op mijn vragen kan vinden.

“Ik ‘navigeer’ mezelf nu veel beter.”

Nu, een jaar later, realiseer ik mij wat ik nou echt heb geleerd bij Breekjaar. Ik noem het ‘navigeren’. Makkelijker gezegd dan gedaan. Het is en blijft soms een pittige uitdaging. Maar ik weet nu hoe ik betere keuzes kan maken die voor mij het beste zijn en hoe ik met obstakels en problemen om kan gaan. Hoe ik mezelf kan motiveren en lange termijn-doelen kan stellen.

Maar nog belangrijker: hoe ik wat liever kan zijn voor mezelf. Ik ben gaan zien dat vallen en opstaan één van de mooie en waardevolle dingen van het leven kan zijn. Ik ben gelukkiger.


Over Lex door coach Annelien Hospes:

Toen ik Lex op de Breekochtend zag, wist ik al dat hij enorm veel uit Breekjaar kon halen. Hij was er klaar zijn leven een boost te geven en zijn talenten waren zichtbaar, voor iedereen. Nu hijzelf nog. Hij struggelde met dingen uit zijn verleden waardoor onzekerheid over zichzelf groter was dan zelfvertrouwen. Eigenlijk was Lex coachen een makkie, want als ik hem confronteerde, ging hij daarmee aan de slag en in positieve feedback en waardering die hij kreeg, ging hij zelf ook steeds meer geloven! En het resultaat van zijn stappen is geweldig.

Hee daar lieve mensen, mijn naam is Valerie en ik ben inmiddels 19 jaar oud. Ik ben een breeker geweest tijdens Breekjaar 2017-2018. Mijn bedoeling is om jullie, met alle liefde en openheid, een kijk te geven op mijn breekjaar en wat het mij heeft gebracht.

Begin 2017 verbrak mijn vriend de tweejarige relatie met veel haat en geweld. Ik zat midden in de examen periode en wist niet wat me overkwam. Ik kwam in een depressie terecht, voelde mij van alle kanten verloren en mijn hoop op nieuw geluk was ver te zoeken. Gelukkig had ik familieleden, docenten en een therapeut die mijn lust om terug te vechten en het vuur in mijn ogen zagen en daarom de hoop in mij nog niet opgaven. Nog geen flauw idee had ik wat ik na mijn examenjaar (die ik behaald heb met de hak over de sloot) verder moest gaan studeren omdat mijn focus lag bij het overleven van deze donkere periode in mijn leven. Een vriendin die van mijn situatie afwist bracht mij in aanraking met Breekjaar en kreeg gelijk het gevoel dat dit wel eens mijn redding kon gaan zijn. Met veel interesse heb ik een breekochtend bijgewoond en was ik 100 procent overtuigd dat dit is wat ik wilde en wat ik nodig had en niet heel veel later begon mijn avontuur bij Breekjaar.

Ik kwam binnen als een heel onzeker meisje. Een meisje dat niet meer wist wie ze nou eigenlijk écht was en vastliep bij de vraag hoe nou verder te gaan vanaf hier. Verder kwam ik uit een beschadigde omgeving met een gebroken gezin, een slechte (ex-)relatie, weinig vrienden en een ontzettend slecht zelfbeeld.

Toegeven zal ik, de eerste paar dagen tijdens de introweek waren ontzettend spannend en eng. Al deze nieuwe mensen, nieuwe prikkels en nog-onbekende verhalen waren heftig. Al gauw daarna voelde ik me veilig en op mijn plek. Het was een nieuw thuis voor mij, waar we samen leefden in deze zogenoemde veilige bubbel. Waar ons werd geleerd dat alles wat we voelden er mocht zijn en dat we er nooit alleen voor zouden staan. Dat alleen wij ons eigen leven en verhaal kunnen en mogen sturen.

Breekjaar gaf mij vrijheid. Vrijheid om mezelf te mogen zijn, te mogen voelen en delen zonder dat daar een oordeel op wordt geplakt, te mogen groeien en zelf te mogen kiezen. Dankzij Breekjaar weet ik weer wat het is om voor mezelf te gaan staan en mezelf hoorbaar te maken. Om te leren in mezelf te gaan vertrouwen en nooit spijt te hebben van de wegen die ik insla. Elke keuze heeft consequenties en wat Breekjaar mij meegegeven heeft, is dat waar die keuze jou ook gaat brengen het altijd goed zal komen en dat je daar nooit aan moet twijfelen. Want waar een wil is, is een weg. Dit maakt het voor mij een stuk gemakkelijker om gewoon te doen waar ik me op dat moment goed bij voel en waar ik achtersta. Wat ik wil. Het heeft mij geleerd om bewust te zijn van de obstakels die ik moet trotseren en ze in kaart te brengen voordat ik ergens kom waar ik wil zijn, maar mij daardoor niet tegen te laten houden.

Ook heb ik leren loslaten. Geaccepteerd dat het verleden achter mij ligt en er al het positieve uitgehaald moet worden: Hoe het mij sterker en wijzer heeft gemaakt; Hoe het mij gebracht heeft waar ik nu sta en dat ik daar trots op mag zijn. Daarnaast heb ik los kunnen laten dat ik perfect moet zijn en iedereen tevreden moet houden, behalve mezelf. Ik maak mezelf eindelijk een prioriteit. Iets waar ik mijn hele leven plezier van zal hebben.

Breekjaar heeft mij een vriendengroep voor het leven gegeven en hiermee laten beseffen dat het ook anders kan dan hoe ik het al die jaren hiervoor heb ervaren in mijn omgevingen. Een tweede familie waarin iedereen zo verschillend is maar je hoe dan ook geaccepteerd wordt. Waar je alles in vertrouwen kunt delen en waar je gesteund wordt in elke stap die je zet en elke keuze die je maakt. Een groep waarin je goede en slechte dagen mag hebben, zonder dat daar een oordeel op zit. Een groep die mij geleerd heeft hoe fijn het is om warme knuffels te ontvangen en uit te delen, hoe fijn het is om elkaar in de ogen te kijken en ze écht te zien. Geleerd hebben we hoe je elkaar kunt waarderen en hoe je waarderingen moet ontvangen.

Op het einde van dit prachtjaar liep ik naar buiten als een tijger. Een vrouw! Iemand met een stem. Iemand die meer dan ooit tevoren van haarzelf houd en haar eigen waarde inziet. Iemand die haar karakter terug heeft gevonden en weet waar haar krachten liggen. Iemand die weer zin heeft om te leven! Om van elke dag een feest te maken en bewust voor zichzelf te kiezen. Iemand die kiest voor de zon in haar leven maar er ook oke mee is dat niet elke dag zonder wolken en regen voorbij gaan en weet dat ze ook daar haar weg in zal vinden en er weer sterker uit zal komen.


Over Valerie door coach Maurits Hofman:

Wauw, Valerie. Een powervrouw met kwetsbaarheid als kracht. Zo mooi om haar proces mee te maken, van hoe ze binnenkwam tot hoe ze naar buiten liep. Nog in elkaar gekropen, schuchter aan het begin. Maar aan het einde met iedereen verbonden, open en zelfs de leiderschaprol pakkend waar nodig in de groep.

Ik heb enorm van haar genoten en met mij velen, ze zit in mn hart.

Rock on, Tijgerin!

Ervaringen van ouders van (oud-)Breekers

Het is alweer ongeveer anderhalf jaar geleden dat ik na afloop van het Breekjaar-programma van onze dochter Vita mijn dankbericht mailde naar Breekjaar:

“Afgelopen vrijdag was ik bij de eindpresentaties in Utrecht. Ik zat op de tribune en zat van begin tot einde op het randje van mijn stoel. Bij allemaal! Als je zo spontaan zoveel van jezelf durft te laten zien aan zo’n grote groep mensen, zo in contact met jezelf en de mensen voor je, zo kwetsbaar en krachtig tegelijk….. Daar ben ik diep van onder de indruk.

Het resoneert met mijn eigen ontwikkelingsproces, en ik ben nota bene 58! Deze brekers maken een ontwikkelingsgang door die essentieel is voor je groei als mens in de maatschappij. Die gaat hier nog heel veel plezier van hebben, dat weet ik zeker. Dank, dank, dank dat je dit in de wereld hebt gezet en dat jullie dit zo zorgvuldig en deskundig doen.”

En nu is Vita alweer begonnen aan haar 2e jaar Pedagogiek aan de Hogeschool in Nijmegen. Wat Breekjaar heeft betekend voor haar leven? Mijn spontane antwoord is HEEL VEEL. Beste investering die je kunt doen op die leeftijd. Of welke leeftijd dan ook. Dit gun je iedereen. Dit zou ik zelf ook wel willen. Enzovoorts. Maar in de kern zijn het vragen waar alleen Vita een antwoord op kan geven.

“Ze ontwikkelt zich nu, zoals zij zelf in de wereld wil staan”

Wat het mij gebracht heeft als vader is een onwijs goed gevoel dat ze zoveel meer zelfvertrouwen heeft gekregen, meer vrienden, meer ontspanning, meer plezier. Dat ze vorige week voor het eerst van haar leven bij de hockey een doelpunt maakte, is wat dat betreft heel symbolisch.

Maar ook dat ze het naar haar zin heeft op school en op stage, dat ze veel steviger is geworden in het opkomen voor haar behoeften en het bewaken van haar grenzen. Dat ze nu op die manier leeft en zich ontwikkelt zoals ze zelf in de wereld wil staan.

Het cadeau er bovenop is dat er nu tussen ons beiden zoveel openheid en verbinding is. Wat wil je als vader nog meer?

Breekjaar is echt een onvergetelijke ervaring geweest voor onze zoon.Ik had niet gedacht dat dit zo enorm veel impact zou hebben op hem. Al in de eerste paar weken zag je dat hij opbloeide. En na een jaar staat hij als een rots in de branding zo stevig in het leven. Het heeft hem ook enorm geholpen bij zijn studiekeuze.

“Hier zal hij zijn hele leven profijt van hebben!!!”

Van “ik weet het niet” en “geen zin” naar “Ik heb drie studies die me leuk lijken en dít is de studie waar ik voor ga”! Deze investering in onze zoon was het echt dubbel en dwars waard! Hij weet welke studie hij wil en is enorm gegroeid als persoon. Hier zal hij zijn hele leven profijt van hebben!!!

Een trotse ouder

Mijn zoon heeft een zware schooltijd gehad en is tegen veel onbegrip aangelopen door de jaren heen. Hij paste vaak niet in het steeds kleiner wordende pulletje dat onderwijs heet en werd daar erg onzeker van. Van open, zelfverzekerde, leergierige kleuter veranderde hij steeds meer in een onzekere, gesloten, boze puber.

Hij had zich maar één ochtend per week echt gezien en gewaardeerd gevoeld op school: in zijn verrijkingsklas. En bij kampen met ontwikkelingsgelijken.

“Ik snap mezelf eigenlijk ook helemaal niet.”

Ik weet nog dat Anke tijdens het eerste gesprek tegen hem zei dat ze hem nog niet zo goed snapte. En dat ze ons uit wilde nodigen voor een tweede gesprek omdat ze zijn waarde herkende voor de groep en ze goed wilde weten wat hij nodig zou hebben om een succesvol Breekjaar te hebben.

Mijn zoon heeft een prima ‘bullshitradar’, maar hier ervoer hij alleen maar oprechtheid. In de auto naar huis zei hij: “Ik snap mezelf eigenlijk ook helemaal niet.”

‘Een plek waar je mag zijn wie je bent.’

Bij Breekjaar kwam hij voor het eerst van zijn leven op een plek waar je mag zijn wie je bent, met allerlei verschillende soorten jonge mensen. Waar je fouten mag maken en geaccepteerd wordt. Waar je niet uitgekotst wordt omdat je anders bent dan de rest, maar gevierd wordt. En waar je erachter komt dat je meer met een ander gemeen hebt dan je dacht.

Hij leerde zichzelf beter kennen en heeft na Breekjaar een aantal zeer bepalende keuzes gemaakt om uit het dal te klimmen waar hij voor die tijd in leek te gaan glijden.